Het is bijna onwerkelijk als ik bedenk dat Whitney nog maar iets meer dan een week bij ons woont. Ons nieuwe kipje voelt zich namelijk al helemaal thuis en Olive gedraagt zich alsof het nooit anders is geweest.
Dat laatste is fijn, want ik heb Whitney vooral aangeschaft als gezelschap voor Olive. Een paar maanden geleden overleed Nelly en toen had ik opeens nog maar één kip. Ik ben er vrij zeker van dat Nelly in ieder geval de eerste dag gemist werd, want Olive kakelde opeens hard terwijl ze dat al een paar weken niet meer deed omdat ze in de rui was. Toch gedroeg ze zich al snel weer zoals ik gewend was en had ik niet het idee dat ze gezelschap miste.
Maar je leest overal dat kippen sociale dieren zijn en niet graag alleen leven. Ik gunde het Olive, maar vroeg me wel voor het eerst af: hoe vaak ga ik nog nieuwe kippen aanschaffen? Het liefste heb ik natuurlijk dat ze oud worden en jaren bij mij in de tuin wonen, maar ik heb inmiddels afscheid moeten nemen van drie kippen, dus dat vind ik allesbehalve vanzelfsprekend. Hoe dan ook: er komt een moment dat je misschien geen kippen meer wilt houden en er dus eentje alleen overblijft omdat je geen nieuwe kippen meer neemt.
Ik heb mezelf wat tijd gegeven om beide scenario’s af te wegen en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik kippen houden nog te leuk vind om er mee te stoppen. Olive is dus niet mijn laatste kip en kreeg een vriendinnetje. Vanwege de pikorde wordt zo’n groot cadeau trouwens niet met gejuich ontvangen, maar inmiddels heb ik het idee dat het gebaar wel wordt gewaardeerd.
Wit-zwarte Sussex
Whitney is een wit-zwarte Sussex. Ik koos voor dat ras vanwege verschillende eigenschappen: vriendelijk, rustig, geen goede vlieger en wel goede legcapaciteiten. Er zijn meer kippenrassen die aan die eigenschappen voldoen en daarom liet ik vervolgens het uiterlijk meewegen. Een witte kip heb ik nog nooit gehad en ik vind de zwarte accentjes aan hals en staart prachtig. In de regio vond ik een fokker en tijdens mijn wintersport mailde hij dat de door mij bestelde hen klaar was voor een verhuizing. Ze was toen zo’n twintig weken oud, wat betekent dat ze binnenkort voor het eerst eieren gaat leggen. Dat is meestal de leeftijd die hennen hebben als ze verkocht worden.
Even de pikorde laten bepalen
Er zijn mensen die twijfelen aan de methode die ik gehanteerd heb bij het introduceren, maar ik had er goede ervaringen mee dus ik heb het nog eens toegepast: de nieuwe kip in het nachthok zetten als de andere kippen al slapen. Olive sliep toen we thuiskwamen met Whitney in een poezenreismandje en ook Whitney was tijdens de reis al een beetje ingedut. De volgende ochtend zagen ze elkaar voor het eerst toen het luikje openging en dat was toch wel even schrikken. Olive joeg de indringer op, liet haar niet eten en haalde een paar keer flink uit met haar snavel. De pikorde moet nu eenmaal bepaald worden en als mens moet je je daar zo min mogelijk mee bemoeien. Verder heb ik een andere beproefde methode toegepast: ik heb op meerdere plekken in de buitenren water en voer aangeboden. Dat gaf rust, net zoals de vorige keer.
Op dag twee was de ergste vijandigheid al verdwenen en binnen een week zag het er gemoedelijk uit. Ze eten nu ook gezamenlijk uit het voertonnetje. Whitney begreep de eerste drie dagen nog niet hoe ze ’s avonds in het nachthok moest komen, maar ik heb het luikje wat langer open gehouden en de deur van de buitenren gesloten om haar in alle veiligheid de kans te geven de route te vinden. Inmiddels gaan ze samen bij zonsondergang naar binnen.
Elke kip heeft een eigen karakter en dat van Whitney is al duidelijk merkbaar: het is een stoer ding. Ze heeft respect voor die grote zwarte Australorp, maar is absoluut niet bang en zoekt ook mijn gezelschap graag op. Daar ben ik natuurlijk ontzettend blij mee.
Why Whitney?
Haar naam heeft overigens niets te maken met de zangeres, maar met een combinatie van factoren. Laten we eerlijk zijn: er is een verwijzing naar haar kleur en de Engelse naam past bij haar Engelse afkomst (Sussex) en bij de eveneens Engelse naam Olive. Mijn vriend heeft de naam bedacht en vond het vooral zo’n goede vondst vanwege de grap die Theo Maassen ooit maakte over Whitney. Als je aan een meisje vraagt hoe ze heet en ze zegt in het Brabants Whitney….dan klinkt dat als weetnie… Gegarandeerd dus een grijns bij ons als we het hebben over onze witte, Engelse weetnie!